Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

Σάββατο 19 Νοεμβρίου 2011

Φθινοπωρινά…



Αγαπητές φίλες και φίλοι,

Με χάσατε αυτές τις μέρες γιατί όπως ξέρετε το φθινόπωρο είναι μια εποχή που παλιά σ' όλα τα σπίτια κάνανε τις σοδιές για το χειμώνα. Είναι η εποχή που έγιναν τα κίτρινα κολοκύθια για πίτα, τα άσπρα κολοκύθια για γλυκό του κουταλιού, τα κυδώνια, τα κάστανα και άλλα πολλά. Εγώ λοιπόν που επιμένω παραδοσιακά θέλω να σας πω τι έκανα. Πρώτα απ' όλα τέλειωσα το κριθαράκι μου και γέμισα τη γυάλα μου για όλο το χρόνο. Τα κίτρινα κολοκύθια αφού έκανα μία πίτα τα υπόλοιπα τα έτριψα και τα έβαλα κιλό-κιλό στη κατάψυξη για μελλοντικές πίτες. Τα άσπρα τα έκοψα κομμάτια και έκανα γλυκό του κουταλιού. Από τα κάστανα έκανα γλυκό, που είναι αρκετά δύσκολο, έβρασα πολλά τα καθάρισα και  τα έβαλα σακουλάκια στη κατάψυξη, αυτά τα χρησιμοποιώ για τα γεμιστά, αρνί, γαλοπούλα, κοτόπουλο, τα φτιάχνω συνοδευτικό για κρέας ή κοτόπουλο και «καραμελιζέ» για να συνοδέψω γλυκά, κυρίως μπαμπά με ρούμι ή «καραμελιζέ» και «φλαμπέ» με ρούμι.  Κυδώνια έφτιαξα κυδωνόπαστο, γλυκό του κουταλιού, πελτέ και στο φούρνο, τη συνταγή που σας έδωσα. Έφτιαξα επίσης γλυκό γκρέιπ φρούτ.
Τώρα καταλαβαίνετε γιατί χάθηκα τόσο καιρό.


Και παρακάτω η συνταγή μου

Κάστανο γλυκό

Υλικά

1 κιλό κάστανα μεγάλα θα ζητήσετε αυτά που χρησιμοποιούν οι καστανάδες
1 κιλό ζάχαρη
2 κουταλιές της σούπας γλυκόζη
λίγη βανίλια αν έχετε φυσική θα βάλετε το μισό ξύλο αφού το ανοίξετε στη μέση και αφαιρέσετε τα σποράκια

Εκτέλεση

Καθαρίζετε το εξωτερικό σκούρο τσόφλι και βάζετε τα κάστανα να βράσουν 5 λεπτά, ζεστά τα καθαρίζουμε και από το εσωτερικό τσόφλι προσέχοντας να μην τα πιέζουμε πολύ. Ετοιμάζουμε το σιρόπι αρκετά δεμένο προσθέτουμε προσεκτικά τα κάστανα και τα βράζουμε με τη βανίλια αν είναι φυσική μέσα στο σιρόπι σε πολύ χαμηλή φωτιά μέχρι να δέσει πολύ καλά το σιρόπι. Λίγο πριν το τέλος προσθέτουμε και τη γλυκόζη. Τα αφήνουμε να κρυώσουν πολύ καλά. Όσο όμως και προσεκτικά να τα κάνουμε, αρκετά θα είναι αυτά που θα μαδήσουν. Θα βγάλετε λοιπόν προσεκτικά τα ολόκληρα θα τα βάλετε σε μια γυάλα για να τα σερβίρετε σαν γλυκό του κουταλιού και τα μαδημένα τα κρατάτε για γαρνίρισμα ή τα τρώτε εσείς της οικογένειας.

Δώρα Γιαννάκου-Παρίση

Κυριακή 30 Οκτωβρίου 2011

Κυδώνια στο φούρνο

Υλικά:
3 κιλά κυδώνια
1 κιλό ζάχαρη
1/2 ποτήρι νερού κονιάκ
1 λιτρο κόκκινο κρασί
8 γαρύφαλλα
1 ξύλο κανέλλα


Εκτέλεση:
Σε μια κατσαρόλα βράζουμε όλα τα υλικά εκτός από τα κυδώνια μέχρι να διαλυθεί η ζάχαρη. Βάζουμε τα κυδώνια σ’ ένα ταψί ολόκληρα καλά πλυμένα και κοντά το ένα στο άλλο με τρόπο που να μην έχουν κενό μεταξύ τους, προσθέτουμε το σιρόπι και τα ψήνουμε πολλή ώρα στους 100 βαθμούς.
Όταν έχουν ψηθεί τα κόβουμε σε 4/4 και τα σερβίρουμε με γιαούρτι, με παγωτό, με κρέμα γάλακτος. Αν όμως θέλουμε να τα διατηρήσουμε πολύ καιρό στο ψυγείο (εγώ τα διατηρώ και ένα χρόνο) τα κόβουμε σε τέταρτα τα καθαρίζουμε εσωτερικά μόνο γιατί το φύλλο τους τρώγεται αν είναι λεπτό, αν όχι καθαρίζουμε τα σημεία που είναι σκληρά και τα ξαναβράζουμε στο σιρόπι τους. Μ' αυτό τον τρόπο μπορούμε να τα διατηρήσουμε στο ψυγείο πολύ καιρό.


Καλή επιτυχία!

Τετάρτη 19 Οκτωβρίου 2011

Σαλιγκάρια μεγάλα


Υλικά:
3 δωδεκάδες σαλιγκάρια μεγάλα  (προσοχή όχι πράσινα)
1 ποτήρι άσπρο κρασί
2 ποτήρια νερό
1 φύλλο δάφνης, μερικούς κόκκους πιπέρι, 1 σκελίδα σκόρδο,
λίγο θυμάρι, αλάτι.

Για τη γέμιση:
100 γρ. αγελαδινό βούτυρο
1 ψιλή φέτα ψωμί
1 σκελίδα σκόρδο
1 μικρό κρεμμύδι (κοκκάρι)
2 κουταλιές σούπας ψιλοκομμένο μαϊντανό, αλάτι και πιπέρι.

Εκτέλεση:
Αφήνουμε τα σαλιγκάρια σε ένα σκεύος καλά σκεπασμένο αλλά να αναπνέουν για να μην ψοφήσουν, για 2 μέρες, να αποβάλλουν όλο το χόρτο που έχουν φάει. Τα βάζουμε στη κατσαρόλα με πολύ νερό, ξύδι και αλάτι και τα αφήνουμε μια νύχτα για να αποβάλλουν το σάλιο τους. Τα πλύνουμε πάρα πολύ καλά, τα βάζουμε πάλι στη κατσαρόλα με πολύ κρύο νερό*, στη φωτιά και τα αφήνουμε να βράσουν μέχρι να βγαίνουν ολόκληρα από το κέλυφός τους.  Τα βγάζουμε απ’ το κέλυφος, αφαιρούμε το μαύρο απ’ την άκρη, τα βάζουμε πάλι στη κατσαρόλα προσθέτουμε το νερό, το κρασί, το σκόρδο, το φύλλο δάφνης, το θυμάρι, κόκκους πιπέρι και αλάτι και τα σιγοβράζουμε μέχρι να μαλακώσουν. Τα αφήνουμε να κρυώσουν μέσα στο ζουμί τους. Όταν κρυώσουν τα κόβουμε με το μαχαίρι σε χοντρά κομμάτια, Σε ένα multi αλέθουμε τη ψίχα του ψωμιού, το βούτυρο, το σκόρδο, το κοκκάρι, το μαϊντανό. Ανακατεύουμε σ’ αυτό  το μίγμα τα σαλιγκάρια και τα ξαναβάζουμε μέσα στα όστρακά τους τα οποία έχουμε πλύνει στραγγίξει και στεγνώσει καλά. Τα τοποθετούμε σε ένα ταψάκι ειδικό με κοιλότητες για να είναι με τη γέμιση προς τα πάνω ή αν δεν έχουμε ειδικό ταψί προσπαθούμε να τα κρατήσουμε όρθια κάνοντας κοιλότητες με αλουμινόχαρτο, τα ψήνουμε για 10’ σε προθερμασμένο φούρνο.



Υ.Γ. Για τους Γάλλους είναι Χριστουγεννιάτικο ορεκτικό και όχι μόνο.  

* Βάζουμε τα σαλιγκάρια σε κρύο νερό να βράσουν για να βγουν σιγά-σιγά  έξω απ’ το όστρακο για να βγαίνουν εύκολα και ολόκληρα.

Καλή επιτυχία!

Τρίτη 18 Οκτωβρίου 2011

Το αρχοντικό Γιαννάκου

Αναμφισβήτητα είναι μεγάλη τύχη να έχεις ένα γενέθλιο τόπο φορτισμένο με τόση ιστορία και μνήμες, όπως είναι η Μήθυμνα της Λέσβου.

Μια ζωντανή μαρτυρία είναι ο μοναδικός και ιδιαίτερος αρχιτεκτονικός χαρακτήρας της Μήθυμνας που, σε εναρμόνιση με τις φυσικές ομορφιές της, την καθιστούν ένα ανεκτίμητο στολίδι για τη Λέσβο και το Αιγαίο.

Σ’ αυτή σώζονται ακόμα πολλά αρχοντικά που χρονολογούνται απ’ το τέλος του 18ου αιώνα. Τα περισσότερα απ’ αυτά τα παραδοσιακά σπίτια είναι διώροφα, με υλικά δόμησης την πέτρα και το ξύλο. Παρατηρούμε τον ξύλινο όροφο να έχει μεγαλύτερες διαστάσεις από το αντίστοιχο ισόγειο και να προεξέχει στο δρόμο δημιουργώντας τα «σαχνισιά», έτσι ονομάζονται αυτές οι χαρακτηριστικές και ιδιότυπες ξύλινες προεξοχές.

Ένα απ’ αυτά είναι το σπίτι μου το αρχοντικό Γιαννάκου, από τα ωραιότερα αρχοντικά της Λέσβου. Χτίστηκε το 1790 και ήταν η κατοικία τούρκου Αγά της περιοχής. Το 1935, με την ανταλλαγή περιουσιών, πέρασε στην οικογένειά μου. Σήμερα ανήκει σε μένα που μαζί με το σύζυγό μου φροντίσαμε να το αναστηλώσουμε για να διατηρήσει στο χρόνο την αυθεντικότητα και την ιδιαιτερότητά του, ώστε να θεωρείται μια πολύτιμη αρχιτεκτονική κληρονομιά.

Η δύναμη που διαθέτουν αυτά τα σπίτια να παγώνουν το χρόνο, αποτελούν προβολές, όχι μόνο της εξωτερικής τους φυσιογνωμίας και των εσωτερικών χώρων, αλλά και ολόκληρων εμπειριών ζωής απ’ αυτές που μας δίνουν μοτίβα να θυμηθούμε το παρελθόν και… να ονειρευτούμε το μέλλον μας.

Εξωτερική άποψη του αρχοντικού με αναλλοίωτη την παραδοσιακή του δομή
(Διακρίνονται το ξύλινο σαχνισί χαρακτηριστικό δείγμα τοπικής αρχιτεκτονικής)

Το σαλόνι όπου διακρίνεται η οροφή και το περιμετρικό κοίλωμα με τις τοιχογραφίες

Εδώ η παρέμβαση του πανδαμάτορα χρόνου είναι εμφανής. Πόσο πληγωμένος φαντάζει ο τοίχος...

Οι εσωτερικοί τοίχοι και οι οροφές διακοσμούνται με περίτεχνες τοιχογραφίες ζωγραφισμένες με έντονα χρώματα επιτυγχάνοντας ένα πλούσιο εσωτερικό διάκοσμο σ' ένα συνδυασμό χρωμάτων, σχεδίων και παραστάσεων.


Δυο λεπτομέρειες από τη διακόσμηση της οροφής του σαλονιού

Σήμερα με τις δυσκολίες των περιστάσεων και χωρίς τη βοήθεια φορέων, δεν είναι εύκολο να διατηρήσω όπως εγώ θα ήθελα. Γι' αυτό αγωνιώ και προβληματίζομαι με το πρόβλημα που παρουσιάζει η σκεπή... έχουν περάσει άλλωστε τόσα χρόνια...

Τρίτη 27 Σεπτεμβρίου 2011

Οι κεραμικές κούκλες της Δώρας

«... Είναι γνήσια παιδιά του Αιγαίου μας, που στις φορεσιές τους και τα λιοκαμένα τους φωτεινά πρόσωπα ζωντανεύει μια μικρή Ελλάδα».
Η Δώρα Γιαννάκου-Παρίση, το 1980 συνεργάζεται με τον Γιάννη Χατζηγιάννη, το γνωστό κεραμίστα και φτιάχνει τις πρώτες της κεραμικές κούκλες, ντυμένες με πιστά αντίγραφα ελληνικών φορεσιών. Στη συνέχεια τις δουλεύει μέχρι να τις δώσει το προσωπικό της ύφος, χρησιμοποιώντας παραδοσιακά υλικά και υφάσματα. Με την παρουσία της φυτεύει ένα δικό της όμορφο δεντρί στο θαυμάσιο κήπο της λαϊκής μας τέχνης. Η Λέσβος, όπου γεννήθηκε, μεγάλωσε και αγγίχτηκε από την άπιαστη μαγεία του Αιγαιοπελαγίτικου χώρου, οι άνθρωποι με τους οποίους ήρθε σε επαφή, σπουδαίοι σαν τον Μιχάλη Γούτο ή απλοί σαν τους χωρικούς των νησιών μας, η αγάπη της για τους τελευταίους και την παράδοσή τους, η μακροχρόνια πρακτική της πείρα συνδυασμένη με τη φυσική της δεξιοτεχνία, η επίμονη όσο και επίπονη προσήλωσή της τόσο στη λαογραφική ορθότητα, όσο και στην τεχνική τελειότητα, οδηγούν το πηγαίο καλλιτεχνικό αίσθημα της Δώρας στην πιο σωστή του έκφραση.
Οι κούκλες της πλέον ταξιδεύουν σε όλο τον κόσμο και συμμετέχουν σε ατομικές και ομαδικές εκθέσεις.

Τετάρτη 21 Σεπτεμβρίου 2011

Γεια σας!

Με τη βοήθεια του φίλου μου και συντοπίτη μου Στράτου Δουκάκη, του γνωστού μας Μηθυμναίου, μόλις φτιάξαμε τούτο το ιστολόγιο με την επιθυμία, μέσα απ’ αυτό να σας παρουσιάζω τις παραδοσιακές κεραμικές κούκλες και συνταγές μου.

Θα ήταν χαρά μου να μοιράζομαι μαζί σας οποιαδήποτε απορία μαγειρικής έχετε.

Δώρα Γιαννάκου-Παρίση

Bonjour,                                                                                                                                                                                           
Me voila moi aussi dans le monde des "bloggeurs"  (http://doraparissis.blogspot.com/) pour vous montrer mes poupées traditionnelles en céramique, avec des costumes grecques et des recettes de la cuisine de mon pays

Je  serais très contente si vous me demandez des recettes.

Dora Parissis

Λεσβιακές φορεσιές (Κέντημα-Μπουζούκι-Ανέμη)

Όλη η παρέα...
Το αρχοντικό Γιαννάκου